Τα ενθαρρυντικά νέα για τις όσον αφορά την πολυπόθητη θεραπεία κατά του καρκίνου, μετέφερε με ένα αισιόδοξο άρθρο, ο Economist.
Με μια αναδρομή στον 19ον αιώνα, ο Economist περιγράφει την «παράδοξη» για την εποχή μέθοδο του χειρούργου Ουίλιαμ Κόλεϊ στη Νέα Υόρκη. Ο Κόλεϊ παρατήρησε ότι ένας ασθενής του με όγκο στο λαιμό ανάρρωσε μετά από βακτηριακή δερματική λοίμωξη. Έτσι, προσπάθησε να επαναλάβει την παρατήρηση, χορηγώντας σε ασθενείς νεκρά βακτήρια, για να υποχωρήσουν οι καρκίνοι τους και θεράπευσε πάνω από χίλιους ασθενείς. Η θεωρία του ήταν ότι «η μόλυνση μπορεί να ενεργοποιήσει το ανοσοποιητικό σύστημα να πολεμήσει τον καρκίνο».
Η ιδέα του αντιμετωπίστηκε ως αμφιλεγόμενη μέχρι και τη δεκαετία του 1950. Σήμερα όμως, αποτελεί την κατευθυντήρια γραμμή που ακολουθεί η επιστήμη, στην προσπάθεια να αναπτύξει «εμβόλια κατά του καρκίνου». Πλέον, οι επιστήμονες προσπαθούν να εκπαιδεύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα να αναγνωρίζει και να καταπολεμά τους όγκους, με καταγραφές για ελπιδοφόρα αποτελέσματα σε καρκίνους δέρματος, ωοθηκών, εγκεφάλου και πνευμόνων.
«Μετά από μισό αιώνα απογοητευτικών αδιεξόδων, αρχίζουν να εμφανίζονται ελπιδοφόρα αποτελέσματα» σχολιάζει το δημοσίευμα.
Η ιδέα πίσω από αυτά τα εμβόλια είναι να εισάγουν νεοαντιγόνα (αλλοιωμένες πρωτεΐνες) από καρκινικά κύτταρα στο σώμα, εκπαιδεύοντας το ανοσοποιητικό να τα αναγνωρίσει ως ξένα σώματα και να τα εξαλείψει. Αυτά τα εμβόλια είναι πιο δύσκολο να παραχθούν γρήγορα, αλλά η πρόοδος στην τεχνολογία mRNA κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 ενίσχυσε τις πρακτικές για την ανάπτυξή τους.
Πειραματικά εμβόλια για καρκίνο του δέρματος και άλλους καρκίνους έχουν δείξει υποσχόμενα αποτελέσματα, με μείωση του κινδύνου υποτροπής και θανάτου. Η συνδυασμένη χρήση τους με άλλες ανοσοθεραπείες φαίνεται ότι ενισχύει την αποτελεσματικότητα τους. Αν και οι εμβολιασμοί κατά του καρκίνου είναι ακριβοί και περίπλοκοι, η εξέλιξή τους μπορεί να μειώσει την ανάγκη για πιο επεμβατικές θεραπείες, όπως η χημειοθεραπεία.
