Το να βγάζετε απλώς τον σκύλο σας βόλτα αρκετές ημέρες μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη και πιο υγιή ζωή, σύμφωνα με μια μελέτη.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσοι βγαίνουν τακτικά με έναν σκύλο είχαν πολύ λιγότερες πτώσεις και βελτιωμένη κινητικότητα στην τρίτη ηλικία, καθώς και πολλά άλλα οφέλη, σε σύγκριση με εκείνους που περπατούσαν μόνο για άσκηση. Οι πτώσεις αποτελούν τον πιο συχνό λόγο εισαγωγής ηλικιωμένων στο νοσοκομείο – μόνο το 2022, πάνω από 200.000 άτομα άνω των 65 ετών στην Αγγλία νοσηλεύτηκαν λόγω τραυματισμών από πτώσεις.
Ακόμα και ένα μικρό γλίστρημα μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό που να οδηγήσει σε απώλεια ανεξαρτησίας, συχνά ακολουθούμενη από εισαγωγή σε οίκο ευγηρίας ή ακόμη και πρόωρο θάνατο.
Κάθε χρόνο, περίπου 5.000 άτομα άνω των 75 ετών χάνουν τη ζωή τους λόγω πτώσεων.
Ερευνητές από το Trinity College του Δουβλίνου ανέλυσαν ιατρικά δεδομένα από 4.100 άτομα άνω των 60 ετών, τα οποία προέρχονταν από τη μακροχρόνια ιρλανδική μελέτη για τη γήρανση. Η ομάδα χωρίστηκε σε εκείνους που έβγαζαν τον σκύλο τους βόλτα τέσσερις ή περισσότερες ημέρες την εβδομάδα και σε εκείνους που δεν βγαίναν τακτικά με σκύλο. Μετά από δύο χρόνια, εκείνοι που έβγαζαν σκύλο μπορούσαν να σηκωθούν από καθιστή θέση κατά μέσο όρο 14% γρηγορότερα, ενώ είχαν 40% λιγότερες πιθανότητες να πέσουν.
Επιπλέον, οι ιδιοκτήτες σκύλων είχαν 20% λιγότερες πιθανότητες να φοβούνται την πτώση – ένας παράγοντας γνωστός για τη μείωση της καθημερινής δραστηριότητας, που μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλότερη ποιότητα ζωής.
Ενώ οι τακτικοί περιπατητές χωρίς σκύλους είχαν γενικά παρόμοια επίπεδα σωματικής δραστηριότητας, οι περιπατητές με σκύλους φάνηκε να αποκομίζουν περισσότερα οφέλη, συμπεριλαμβανομένων αυξημένων επιπέδων κοινωνικής αλληλεπίδρασης και συντροφικότητας.
Ο καθηγητής Ρόμπερτ Μπριγκς, σύμβουλος γηριατρικής στο Νοσοκομείο St James στο Δουβλίνο και συν-συγγραφέας της έρευνας, δήλωσε: «Αυτή η μελέτη αποδεικνύει τα πιθανά οφέλη που μπορεί να προσφέρει το τακτικό περπάτημα με σκύλο στους ηλικιωμένους. Είχαν σημαντικά καλύτερη κινητικότητα, μειωμένη πιθανότητα πτώσεων και ήταν λιγότερο πιθανό να αναπτύξουν φόβο για τις πτώσεις.
Αν και αυτό μπορεί να οφείλεται εν μέρει στην αυξημένη σωματική δραστηριότητα, είναι επίσης πιθανό ότι η αυξημένη κοινωνική αλληλεπίδραση, η συντροφικότητα και ο σκοπός που προκύπτουν από τη φροντίδα ενός σκύλου παίζουν σημαντικό ρόλο».
