Αντίστοιχα σετ από αποτυπώματα που ανακαλύφθηκαν στην Αφρική και τη Νότια Αμερική αποκαλύπτουν ότι κάποτε δεινόσαυροι ταξίδευαν κατά μήκος μιας «λεωφόρου» πριν από 120 εκατομμύρια χρόνια και πριν χωριστούν οι δύο ήπειροι, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Παλαιοντολόγοι βρήκαν περισσότερα από 260 ίχνη δεινοσαύρων από την Πρώιμη Κρητιδική Περίοδο στη Βραζιλία και το Καμερούν, που απέχουν πλέον πάνω από 6.000 χιλιόμετρα μεταξύ τους και είναι στις αντίθετες πλευρές του Ατλαντικού Ωκεανού. Τα ίχνη είναι παρόμοια σε ηλικία, σχήμα και γεωλογικό πλαίσιο, είπε ο Louis L. Jacobs, παλαιοντολόγος στο Southern Methodist University στο Τέξας και επικεφαλής συγγραφέας μιας μελέτης που περιγράφει τα ίχνη που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας & Επιστήμης του Νέου Μεξικού.
Τα περισσότερα από τα απολιθωμένα αποτυπώματα δημιουργήθηκαν από θηρόποδα με τρία δάχυλα, ενώ μερικά πιθανότατα ανήκαν σε τετράποδα σαυρόποδα με μακρύ λαιμό και ουρές ή ορνιθίσχια που είχαν πυελικές δομές παρόμοιες με τα πουλιά, είπε η συν-συγγραφέας της μελέτης Diana P. Vineyard, επιστημονικός συνεργάτης στο SMU. Τα μονοπάτια αφηγούνται μια ιστορία για το πώς οι μετακινήσεις τεράστιων χερσαίων μαζών δημιούργησαν ιδανικές συνθήκες για τους δεινόσαυρους πριν οι υπερήπειροι διασπαστούν στις επτά ηπείρους που γνωρίζουμε σήμερα.
Τα ίχνη διατηρήθηκαν σε λάσπη κατά μήκος των αρχαίων ποταμών και λιμνών που κάποτε υπήρχαν στην υπερήπειρο Γκοντβάνα, η οποία αποσχίστηκε από τη μεγαλύτερη έκταση της Παγγαίας, είπε ο Jacobs. Εξήγησε ότι μία από τις νεότερες και στενότερες γεωλογικές συνδέσεις μεταξύ της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής ήταν κομμάτι της Βραζιλίας στα βορειοανατολικά που βρίσκεται απέναντι από εκεί που είναι τώρα η ακτή του Καμερούν κατά μήκος του Κόλπου της Γουινέας. «Οι δύο ήπειροι ήταν συνεχείς κατά μήκος αυτού του στενού τμήματος, έτσι ώστε τα ζώα και στις δύο πλευρές αυτής της σύνδεσης να μπορούν ενδεχομένως να κινηθούν κατά μήκος της».
Η Αφρική και η Νότια Αμερική άρχισαν να απομακρύνονται η μία από την άλλη πριν από περίπου 140 εκατομμύρια χρόνια. Ο διαχωρισμός δημιούργησε ρήγματα στον φλοιό της Γης και καθώς οι τεκτονικές πλάκες κάτω από τη Νότια Αμερική και την Αφρική απομακρύνθηκαν, το μάγμα στον μανδύα της Γης δημιούργησε νέο ωκεάνιο φλοιό. Με την πάροδο του χρόνου, ο Νότιος Ατλαντικός Ωκεανός γέμισε το διάστημα μεταξύ των δύο ηπείρων.
Οι δεινόσαυροι κάποτε περιφέρονταν ελεύθερα σε εδάφη που τώρα χωρίζονται από ωκεανούς
Όπως εξηγεί το Gizmodo, τα ίχνη απολιθωμάτων συχνά αποκαλύπτουν λεπτομέρειες της ζωής των δεινοσαύρων που δεν μπορούμε να μάθουμε από τα απολιθωμένα οστά των ζώων. Τα ίχνη απολιθωμάτων δεν είναι απλώς ίχνη: μπορεί να είναι περιτώμματα, φωλιές και οποιαδήποτε άλλα υπολείμματα της σχέσης των δεινοσαύρων με το περιβάλλον τους. Το 2021, μια διαφορετική ομάδα παλαιοντολόγων υπολόγισε την ταχύτητα ενός δεινοσαύρου με βάση τα ίχνη που άφησε πίσω του και διαπίστωσε ότι τα ζώα μπορούσαν να κινηθούν με σχεδόν 28 μίλια την ώρα, περίπου τόσο γρήγορα όσο οι ταχύτεροι άνθρωποι στον κόσμο.
Καταλήγοντας το Gizmodo τονίζει πόσο σημαντικά είναι το γεγονός αυτά τα αρχαία θηρία κάποτε περιφέρονταν ελεύθερα σε εδάφη που τώρα χωρίζονται από ωκεανούς. «Αυτά τα ίχνη είναι σαν ηχώ από μια εποχή που οι μάζες της γης ήταν πιο συνδεδεμένες και οι δεινόσαυροι ήταν οι αδιαμφισβήτητοι κυρίαρχοι της γης», σχολιάζει.
