Μια Ινδή, 92 ετών, πήγε για πρώτη φορά σχολείο πριν από έξι μήνες και κατάφερε τελικά να διαβάζει και να γράφει, αποτελώντας έμπνευση και για άλλες γυναίκες στο χωριό της.
Η Σαλίμα Χαν, που γεννήθηκε το 1931 και παντρεύτηκε σε ηλικία 14 ετών, δύο χρόνια πριν από την ανεξαρτησία της Ινδίας το 1947, ανέκαθεν ονειρευόταν να γνωρίζει γραφή και ανάγνωση. Όταν ήταν παιδί, δεν υπήρχε σχολείο στο χωριό της.
Πριν από έξι μήνες, συνοδευόμενη στον δρόμο για το σχολείο από τη σύζυγό του εγγονού της στο Μπουλαντσάρ, στην πολιτεία της Ουτάρ Πραντές (βόρεια), ξεκίνησε τελικά τα μαθήματα δίπλα σε μαθητές νεότερους από αυτή τουλάχιστον κατά οκτώ δεκαετίες.
Η ιστορία της Χαν συγκέντρωσε την προσοχή ύστερα από την κυκλοφορία ενός βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στο οποίο μετρούσε από το 1 στο 100.
«Τα εγγόνια μου με ξεγελούσαν να τους δίνω περισσότερα χρήματα, διότι δεν γνώριζα να μετρώ τα χαρτονομίσματα», δήλωσε η ίδια στην εφημερίδα Times of India. «Οι ημέρες αυτές πέρασαν». Το ποσοστό όσων γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση στην Ινδία είναι περίπου 73%, σύμφωνα με την απογραφή του 2011.
«Η ιστορία της ενισχύει την πεποίθηση ότι δεν υπάρχει όριο ηλικίας για το κυνήγι της γνώσης», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο η Λακσίμι Παντέι, αξιωματούχος της υπηρεσίας εκπαίδευσης. Εθελοντές που συμμετείχαν σε κυβερνητική πρωτοβουλία υπέρ της εκπαίδευσης για όλους εντόπισαν την Χαν ως πιθανή μαθήτρια και την ενθάρρυναν να εγγραφεί στο σχολείο, εξήγησε η Παντέι.
Σύμφωνα με τη διευθύντρια του σχολείου, την Πρατίμπα Σάρμα, οι δάσκαλοι αρχικά ήταν «επιφυλακτικοί» με την ιδέα να διδάξουν την Χαν αλλά γρήγορα τους κέρδισε το «πάθος» της για μελέτη.
«Δεν μας έκανε καρδιά να της αρνηθούμε», δήλωσε η Σάρμα στην εφημερίδα Times of India. Μετά την εγγραφή της στο σχολείο, 25 γυναίκες του χωριού της, μεταξύ των οποίων δύο νύφες της, ξεκίνησαν επίσης να κάνουν μαθήματα γραφής και ανάγνωσης, σύμφωνα με τη Σάρμα.
