Τα θετικά μέσα σε ένα ζοφερό περιβάλλον, τονίζει ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή του στον Αλέξη Παπαχελά και στην «Καθημερινή της Κυριακής» το Μεγάλο Σάββατο 18 Απριλίου 2020.
Σημεία από τη συνέντευξη του Πρωθυπουργού:
Τι έμαθα από τις κρίσεις
Νομίζω ότι ασκήθηκα σε πολλά πράγματα:
-
- Στο πόσο γρήγορα πρέπει να παίρνει κανείς αποφάσεις χωρίς να έχει πλήρη πληροφόρηση.
- Στο ότι πρέπει να εμπιστεύεται τους ειδικούς, αλλά στην κρίσιμη στιγμή να βάζει και το δικό του, προσωπικό αποτύπωμα.
- Και, βέβαια, στο να βρίσκεται σε διαρκή ετοιμότητα γιατί συχνά τα πράγματα κινούνται με ταχύτητες που ίσως δεν φανταζόταν.
- Νομίζω ότι μάθαμε όλοι και τη σημασία του επιτελικού κέντρου, την ανάγκη του συντονισμού κεντρικά, από το Μέγαρο Μαξίμου με πολύ μεγάλη πειθαρχία.
- Αυτό το διάστημα, διαπίστωσα, όμως, και πόσο σημαντικό είναι να στέλνει κανείς πολύ ξεκάθαρα μηνύματα στην κοινωνία. Τα οποία δεν θα δημιουργούν σύγχυση και τα οποία θα διατυπώνουν άνθρωποι με μεγάλη προσωπική αξιοπιστία.
Οι δύσκολες στιγμές
- Μεταναστευτικό: Νομίζω οι πρώτες συσκέψεις για το προσφυγικό, όταν φαινόταν ότι θα βρισκόμασταν αντιμέτωποι με πολύ μεγάλη πίεση, ήταν εξαιρετικά κρίσιμες. Διότι δεν είχαμε πλήρη εικόνα της πραγματικής έκτασης του προβλήματος και υπήρχε ανησυχία: «Και αν δεν αντέξουμε»; «Kι αν από κάπου περάσουν»; «Κι αν σπάσει ο φράχτης, τι θα γίνει»;
- Κορονοϊός: Θυμάμαι χαρακτηριστικά κάποιες από τις πρώτες συσκέψεις που κάναμε, όταν παίρναμε τα μέτρα για την απαγόρευση των καρναβαλικών εκδηλώσεων στην Πάτρα, χωρίς ούτε ένα κρούσμα ακόμα στην Ελλάδα. Υπήρχε και πάλι το ερώτημα μήπως βιαζόμαστε, μήπως κάνουμε κάτι εσπευσμένα. Επειδή όμως είχα φροντίσει ο ίδιος να διαβάσω πολύ από τότε και να ενημερώνομαι για τον τρόπο με τον οποίο άλλες φορές διαχειρίστηκαν ανάλογα προβλήματα και να βρίσκω ιστορικές αναλογίες, ήμουν αρκετά σίγουρος ότι κάναμε το σωστό. Και θυμάμαι μια σύσκεψη, το Σάββατο στις 7 Μαρτίου, μια μεγάλη σύσκεψη που στην ουσία είχαμε όλο το υπουργικό συμβούλιο, (είναι η σύσκεψη στην οποία αναφέρεται και ο Άδωνις) στην οποία η αντίδραση του οικονομικού επιτελείου ήταν: «Παναγία μου! Αν κλείσουμε θα καταστραφούμε, μην το κάνεις»! Και δυο μέρες μετά, πήρα την απόφαση να κλείσω σχολεία. Και, μετά, να κλείσουμε και τα καταστήματα.
Εμπιστοσύνη στο Εθνικό Σύστημα Υγείας
- Πάντα πίστευα σε ένα ισχυρό κράτος. Και το ισχυρό κράτος πρέπει πάντα να έχει ένα αποτύπωμα. Και πάντα έλεγα ότι ο πρώτος ρόλος του κράτους είναι η προστασία της ασφάλειας των πολιτών. Απλά, όταν μιλούσα για ασφάλεια είχα υπόψη μου μια άλλη διάσταση της ασφάλειας. Δεν φανταζόμουν την υγειονομική ασφάλεια η οποία προφανώς θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητη παρότι δεν είναι πάντα δεδομένη.
- Μπορώ να πω, όμως, ότι απέκτησα μια μεγαλύτερη εμπιστοσύνη -και το λέω ανοιχτά- στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Και νομίζω ότι αναδείχθηκαν, μέσα σε αυτή την κρίση, και οι δυνατότητες του, αλλά και οι αδυναμίες του.
- Έχω βάλει, λοιπόν, ένα στοίχημα με τον εαυτό μου, όχι μόνο τώρα αλλά και μακροπρόθεσμα: να αποκτήσουμε ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας το οποίο θα είναι σημείο αναφοράς, όχι μόνον για τη χώρα αλλά και πανευρωπαϊκά. Νομίζω το αξίζουμε, το αξίζουν οι γιατροί μας, το αξίζουν οι νοσηλευτές μας, το αξίζουν, πάνω απ’ όλα οι Έλληνες πολίτες οι οποίοι δικαιούνται να έχουνε δωρεάν πρόσβαση σε ένα ποιοτικό σύστημα υγείας.
- Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας να συνεργάζεται γόνιμα με τον ιδιωτικό τομέα και να απορροφά τεχνογνωσία, όπου αυτή είναι απαραίτητη. Από την πρώτη στιγμή που έσκασε αυτή η κρίση, άλλωστε, θέσαμε όλο τον ιδιωτικό τομέα υπό την συνολική εποπτεία του Υπουργείου Υγείας. Απλά, δεν χρειάστηκε, ευτυχώς, να χρησιμοποιήσουμε τέτοιες δυνατότητες του ιδιωτικού τομέα, διότι και στις πιο δύσκολες μέρες απέχαμε αρκετά από το να γεμίσουν οι εντατικές μας. Και αυτή τελικά ήταν και η μεγάλη επιτυχία της πολιτικής μας.
Θα επιστρέφουμε σταδιακά στην κανονικότητα
Στα τέλη του μήνα θα έχουμε μια πολύ καλύτερη εικόνα, ώστε τον Μάιο να αρχίσουμε, σταδιακά, αν δεν υπάρξει κάποια δραματική αλλαγή, να χαλαρώνουμε τα μέτρα. Αλλά η χαλάρωση αυτή θα γίνεται βήμα-βήμα.
Η επόμενη μέρα στην οικονομία
- Πιστεύω, ωστόσο, ότι η ανάκαμψη θα είναι γρήγορη. Ξέρω ότι θα έχουμε μια βαθιά ύφεση το 2020. Αλλά, υπό την προϋπόθεση ότι η επιστήμη θα δώσει τις απαντήσεις που τώρα περιμένουμε, η ανάκαμψη το 2021 θα είναι μεγαλύτερη για την Ελλάδα από όση θα είναι η ύφεση του 2020.
Τα θετικά μέσα σε ένα ζοφερό περιβάλλον
Μπήκαμε στον επιταχυντή! Κάναμε γενναίες μεταρρυθμίσεις έκτακτης ανάγκης!:
- Φτιάχνουμε ψηφιακό κράτος μέσα σε εβδομάδες. Κι αυτό είναι μια σημαντική παρακαταθήκη. Η ψηφιακή μεταρρύθμιση του κράτους αποτελούσε τη βασική μας θεσμική προτεραιότητα ως προς τη λειτουργία του δημοσίου γι’ αυτήν την τετραετία.
- Κάνουμε πράγματα σε διάρκεια ημερών, που λογαριάζαμε να τα πετύχουμε σε 12 μήνες και δεν είχαν γίνει για χρόνια. Κι αυτά είναι μεγάλα όπλα για την επόμενη μέρα.
- Τα ζητήματα της τηλεργασίας: Ξαφνικά διαπιστώνουμε ότι μπορούμε να κάνουμε περισσότερα πράγματα από το σπίτι μας από όσα νομίζαμε. Ή η πρόοδος στην εκπαίδευση: Ποιος θα περίμενε ότι η ελληνική δημόσια εκπαίδευση, έστω και με τις αρχικές αδυναμίες, θα μπορούσε να λειτουργεί, αυτή την στιγμή, με 260.000 ψηφιακές τάξεις;
Πρέπει να κρατήσουμε εφόδια για την επανεκκίνηση της οικονομίας
- Η Πολιτεία στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Έδωσε πολλά χρήματα κυρίως για να τονώσει την εργασία και το εισόδημα. Και το έκανε με τρόπο θα έλεγα -και μη σας αιφνιδιάσω εδώ- σχεδόν σοσιαλιστικό: οριζοντίως 800 ευρώ σε όλους, ασχέτως του εισοδήματος! Άλλες χώρες επέλεξαν να δώσουν ένα ποσοστό επί του μισθού. Εμείς είπαμε όχι. Δίνοντας ένα συγκεκριμένο ποσό, τελικά στηρίξαμε πολύ περισσότερο αυτούς που είχαν χαμηλότερα εισοδήματα. Επλήγησαν τα πιο υψηλά εισοδήματα. Έτσι, όμως, έπρεπε να γίνει.
- Άρα τον δύσκολο ρόλο να πατήσει φρένο, αφού πριν πάτησε το γκάζι, θα τον αναλάβει η κυβέρνηση. Και πάντα, θα κρατάμε εφεδρείες. Δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει η κρίση. Λένε κάποιοι: «δώστα όλα τώρα». Ποια να δώσουμε τώρα; Και πόσα μπορούμε να δώσουμε, όταν δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει το πρόβλημα. Πρέπει να κρατήσουμε εφόδια για την επανεκκίνηση της οικονομίας.
Αυτό που πραγματικά έμαθα
Νομίζω για τον εαυτό μου έμαθα, τι σημαίνει να δρας σε συνθήκες πραγματικά πολύ μεγάλης πίεσης. Αλλά, όπως λένε και οι Αγγλοσάξονες φίλοι μας, «αν δεν αντέχεις τη ζέστη μην μπεις στην κουζίνα». Η διακυβέρνηση είναι η διαχείριση του απρόοπτου. Αυτό είναι κάτι που, επειδή έχω μελετήσει πολύ Ιστορία, το ξέρω καλά.
- Και πρέπει να πω ότι αιφνιδιάστηκα ευχάριστα από τον τρόπο με τον οποίο όλη η ομάδα που κλήθηκε να πάρει σημαντικές αποφάσεις διαχειρίστηκε αυτή την κρίση. Και από τα υπουργεία που σήκωσαν το βάρος, με πρώτο το Υγείας, αλλά και τα οικονομικά υπουργεία.
- Όλοι δουλέψαμε πάρα πολύ σκληρά και εξακολουθούμε να δουλεύουμε σκληρά, έχουμε χάσει πλήρως την αίσθηση του χρόνου. Αυτό, βέβαια, μπορεί να ισχύει και για τους συμπολίτες μας που μένουν συνέχεια στο σπίτι. Εμείς, δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια, είμαστε συνέχεια εδώ.
- Νομίζω ότι τώρα είναι ευκαιρία και σε προσωπικό επίπεδο να επαναπροσδιορίσει κανείς τις προτεραιότητές του. Να βρεθεί κοντά στην οικογένειά του, κάτι που για μένα είναι η όμορφη πλευρά αυτής της πολύ δύσκολης συγκυρίας. Κάθε βράδυ μπορώ να βρίσκομαι με τα παιδιά μου που είναι στην Ελλάδα. Δεν έχουμε περάσει ποτέ τόσο χρόνο μαζί, οι πέντε μας. Και να πούμε και καμιά καλή κουβέντα παραπάνω νοιαξίματος για τους ανθρώπους τους οποίους αγαπάμε και μας αγαπούν. Μόνο καλό θα κάνει αυτό. Έφυγε, ίσως, από τη μέση ένα πέπλο κυνισμού που είχαμε ως κοινωνία και ξαναβλέπουμε τι είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή μας.
Δείτε όλη τη συνέντευξη εδώ: Η Καθημερινή
Δείτε ακόμη:
