Ο αδαμάντινος αστέρας, παντελώς αψεγάδιαστος μέχρι χθες, βρέθηκε ξαφνικά στο εδώλιο. Ο λόγος; Μια πρώην στρατιωτικός και ερωμένη του, αποφάσισε να τον κατηγορήσει για ενδοοικογενειακή βία.
Όχι ότι η ιστορία σταματά εδώ.
Στο ακροατήριο του στρατοδικείου, ανακάλεσε και τον έσωσε.
Ή μήπως όχι;
Πότε άραγε έλεγε αλήθεια; Τότε που τον κατηγορούσε ή τώρα που ανακάλεσε;
Η αλήθεια…, όπως φαίνεται, είναι ευέλικτη και μετακινείται ανάλογα με τα συμφέροντα.
Το σκηνικό θυμίζει μαύρη κωμωδία: ο ίδιος αδαμάντινος, κάποτε μάρτυρας υποστήριξης της κατηγορίας της ίδιας γυναίκας σε βάρος άλλου ανώτατου αξιωματικού —ο οποίος τελικά αθωώθηκε αμετάκλητα— τώρα βρίσκεται στη θέση του κατηγορούμενου.
Τι ειρωνεία: ο άνθρωπος που βοήθησε στο παρελθόν να «προχωρήσει η δικαιοσύνη» γίνεται σήμερα θύμα των ίδιων μηχανισμών που υποστήριζε.
Και εδώ αρχίζει η πραγματική τραγωδία της εποχής: η ηθική διάσταση της ιστορίας. Η γυναίκα, που δηλώνει βαθιά θρησκευόμενη, φαίνεται να έχει ξεχάσει ότι η θρησκευτικότητα δεν μετριέται με το πόσο σφιχτά προσεύχεται κανείς, αλλά με το πώς συμπεριφέρεται στους άλλους.
Ζήτησε αποζημίωση για «ηθική βλάβη» από τον προηγούμενο ανώτατο —αυτόν που αθωώθηκε— και πλέον όλοι αναρωτιούνται αν θα κινηθεί με τον ίδιο τρόπο εναντίον του νέου ανώτερού της που κατηγορεί.
Το χιούμορ κρύβεται στη σύγκρουση ρόλων: μάρτυρας σε μια δίκη, κατηγορούμενος στην επόμενη, και ερωμένος ταυτόχρονα.
Το προσωπικό γίνεται δημόσιο, η αγάπη μετατρέπεται σε δικογραφία και η αλήθεια σε φλερτ με τα συμφέροντα.
Οι φήμες για ανακλήσεις, που εμφανίζονται την κατάλληλη στιγμή για να «σώσουν» τον κατηγορούμενο, κάνουν το θέαμα σχεδόν κωμικό, σαν σίριαλ στο στρατιωτικό κανάλι με τίτλο «Πώς να γίνεις θύμα με στιλ».
Και όπως πάντα σε αυτά τα περιβάλλοντα, ο θεσμός παρακολουθεί: οι στολές παραμένουν όρθιες, η ιεραρχία τυπικά αψεγάδιαστη, και όλοι οι υπόλοιποι παίρνουν ποπκόρν.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η σχέση, ούτε η καταγγελία.
Είναι ότι η προσωπική ζωή γίνεται όπλο και η δικαιοσύνη εργαλείο συναισθηματικών παιχνιδιών.
Στο τέλος, το συμπέρασμα είναι σαφές: η προσωπική επιλογή ενός άνδρα, μπορεί να τον ρίξει κατευθείαν στο εδώλιο όταν η σύντροφος του αποφασίζει να παίξει το παιχνίδι της.
Στον έρωτα και στη στρατιωτική ιεραρχία, η αγάπη δεν είναι ποτέ ιδιωτική υπόθεση. Είναι ρίσκο. Είναι θεσμική βόμβα.
Mind of the Mentor – o πιστός σας αναγνώστης
