Γράφει ο Βασίλης Λιανός
Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ προσωπικά έχω μεγαλώσει σε μια οικογένεια που τα σεμεδάκια παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο! Έχω τσακωθεί άπειρες φορές για τη μη χρηστικότητα τους αλλά από την άλλη αντιλαμβάνομαι, πως αποτελούν ένα φολκλόρ στοιχείο, που δύσκολα θα απαγκιστρωθεί από τα ελληνικά σπίτια. Ποιος δε θυμάται το σεμεδάκι στο σπίτι της γιαγιάς πάνω στην τηλεόραση-κουτί; Ποιος δε θυμάται τα 35 layers σεμεδακίων πάνω στο ψυγείο, που όταν άνοιγες την κατάψυξη, έπρεπε ταυτόχρονα να αποφύγεις και μια μικρή μπουγάδα; Ενώ τα άλλα, αυτά πάνω από το πλυντήριο ρούχων στην τουαλέτα, που πήγαινες να κάνεις την ανάγκη σου και νόμιζες πως μια μικρή χωριατοπούλα σε παρακολουθεί; Αξέχαστες ελληνικές-βουκολικές αναμνήσεις!
Σ’ αυτό λοιπόν το άρθρο, θα δώσουμε δικαίωση σε κάθε γιαγιά και μαμά, θα δώσουμε δικαίωση σε κάθε κλωστή που δεν έγινε σεμέν, σε κάθε νήμα που δεν έγινε κεντητό λουλούδι, κότα και περιστέρι! Και ναι, λέω γιαγιά και μαμά, γιατί πατριαρχία! Προφανώς και δε θεωρούνταν αρμοστό, ένας άντρας να πλέκει, πόσο μάλλον σεμέν. Στη δυστοπική κοινωνία που μεγάλωσαν οι παππούδες και οι μπαμπάδες μας, εμάς των παιδιών των 90’s δηλαδή, δεν περνούσε καν από το μυαλό τους, ότι ναι μπορούν και αυτοί να ράβουν! Δε σε κάνει λιγότερο masculine η ενασχόληση με το βελονάκι! Βέβαια, θα μου πεις τέτοια στερεότυπα υπάρχουν ακόμη και σήμερα! Δυστυχώς, ναι!
Πώς στο καλό σχετίζεται όμως το σεμεδάκι με την αρχαιότητα;
Όταν εμείς πλέκαμε, οι άλλοι έτρωγαν ακόμη βελανίδια και άλλες τέτοιες στερεοτυπικές φράσεις για τα επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων. Ωστόσο, υπάρχει ένας ολόκληρος μύθος γύρω από το ράψιμο και δε μπορώ να σου κρύψω ότι είναι και από τους αγαπημένους μου! Πρέπει να μάθετε, αν δεν έχετε μάθει ήδη, ότι όσο πιο «χαζή» είναι μια ιστορία, τόσο πιο πολύ μου αρέσει.
Κάμερα σε μένα! Σε πάω πίσω στον χρόνο, μη σου πω και στην αχρονία. Είμαστε στον Όλυμπο, στο σπίτι των θεών, εκεί που με λίγο κρασί, λίγο νέκταρ και το αγόρι μου ου ου, είναι όλα λίγο καλύτερα. Έχουμε τον Δία, τον πατέρα όλων των θεών, που ξαφνικά γεννά από το κεφάλι του την Αθηνά. Μια Αθηνά, που μη νομίζεις ότι γεννήθηκε τσιτσίδι. Ξεπροβάλει από το σεπτό του κεφάλι, με την αιγίδα της και το ακόντιό της. Είναι ή δεν είναι fashion icon;
Όπως και κάθε παιδάκι, έτσι και η Αθηνά, πέραν του βασικού ονόματός της, έπρεπε να έχει και επίθετο. Και τι την πέρασες, για καμιά τριτοτέταρτη; Προφανώς έφερε παραπάνω από ένα επίθετα, που αποτελούσαν μάλιστα και γνωρίσματα του εαυτού της π.χ., Γλαυκώπις, Ιλιεία, Αρεία και άλλα τέτοια εξτράβαγκαντ.
Ένα από αυτά, ήταν και το Εργάνη, εργάτρια δηλαδή πολύ απλά. Και αν αναρωτιέσαι πώς βγήκε το πληροφορικό σύστημα του Υπουργείου Εργασίας («Εργάνη»), δε μένει από το να κάνεις τη σύνδεση. Η Αθηνά λοιπόν, ως εργάτρια, είναι η queen bee στις γυναικείες δουλείες και τις κατέχει καλύτερα από κάθε άλλη. Στον ελλαδικό χώρο, είχε αποκτηθεί μια μοναδική δεξιοτεχνία στην τέχνη του κεντήματος. Μάλιστα, οι υφάντρες χαρακτήριζα την Αθηνά ως και το “πρώτο βελονάκι”.
Σου έχω μια αποστολή, βρες στο σπίτι σου ένα κεντητό και παρατήρησέ το! Αποκλείεται να μην έχεις, μην ακούω δικαιολογίες!
Οι μικρές αυτές τρυπούλες, δε σου μοιάζουν σαν ιστός αράχνης σε μια σκονισμένη αποθήκη; Αυτό μάλιστα λέγεται ότι παρατήρησαν οι Έλληνες και έβγαλαν τον θρύλο για τη μονομαχία της Αθηνάς και της Αράχνης. Πάρε ταυτότητα, διαβατήριο και πιστοποιητικό εμβολιασμού και ετοιμάσου για ταξίδι στη μαγευτική Λυδία. 
Εκεί που λες, ήταν μια κοπέλα- αγνή, αμόλυντη, άσπιλη- κοινώς παρθένα, που ξεχώριζε ανάμεσα σε όλες για την επιδεξιότητά της στο βελονάκι. Ούσα λιγάκι ψώνιο και αρκετά περήφανη για τη δουλεία της, προκαλεί την Αθηνά σε βελονάκι war. Ποια ήταν αυτή για να τα βάλει με την ΑΘΗΝΑ; Πρέπει να είχε αρκετό θράσος για να προκαλέσει μια θεότητα σε «μονομαχία». Αρχίζει λοιπόν και πλέκει και πλέκει και δώστου από εδώ και δώστου από εκεί και πραγματικά φτιάχνει ένα τέλειο έργο που αναπαριστούσε τους έρωτες των αθανάτων. Ένα πορνό σε κέντημα έκανε, έτσι το έχω στο μυαλό μου. 
Η Αθηνά, ως passive aggressive τυπάκι και με θιγμένο εγωισμό, μη βρίσκοντας καμία ατέλεια, αποφασίζει να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Να προκαλεί αναστάτωση! Μπαίνει μέσα στον χώρο που έραβε η Αράχνη, προφανώς με ύφος μπλαζέ και προφανώς με την αγαπημένη της Gucci αιγίδα και σαν άλλος μάγκας από τη δυτική Αττική, αρχίζει και της λέει τα εξής:
– Όλα καλά μέχρι που μπήκες εσύ, κι από την ώρα που σε είδα έχω εντελώς τρελαθεί. Δεν είν’ του γούστου μου κοπέλες σαν κι εσένα αλλά κάτι έχω πάθει τελευταία και δεν είμαι καλά. Μαζί σου κόλλησα και δεν μπορώ άλλη πια να σκεφτώ, δεν σε γουστάρω κι απορώ πώς μου συμβαίνει αυτό. Ύφος πολλών καρδιναλίων και μεγάλο τουπέ, για ξεκαβάλα το, ψηλά έχεις πάρει τον αμανέ. Έχεις μεγάλη γκάμα θαυμαστών που κάνουν ουρά, από μικρούς τυπάδες μέχρι ματσωμένα πουρά. Παίζεις με όλους και με όλα, είπα ξείπα τους λες και θέλεις να ‘ναι οι επιθυμίες σου γι’ αυτούς διαταγές.
Αρπάζει τότε το εργόχειρο και το κομματιάζει. Και μιας και τα είχε πάρει στην κράνα, και για να πούμε την αλήθεια επειδή δεν δεχόταν ότι κάποια άλλη γυναίκα θα είναι εξίσου καλή με αυτή, τη μεταμορφώνει σ’ έντομο, τη γνωστή σε εμάς αραχνούλα. 
Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς μ’ ένα τριχωτό ανατριχιαστικό έντομο.
Μη ξεχνάς υπάρχει και η funny πλευρά των επιστημών!
Βασίλης Λιανός
Ας ορίσουμε ως καλλιτεχνικό όνομα το Εκηβόλος, αν θες να μάθεις πληροφορίες γι’ αυτό, just google it. Είμαι αρχαιολόγος, φιλόλογος και σε λίγο καιρό διαχειριστής μνημείων! Λατρεύω τη σύγχρονη αρχαιολογία και κυριώς το κομμάτι της κατανάλωσης της εξειδικευμένης επιστημονικής πληροφορίας από το ευρύ κοινό. Είμαι εθισμένος στον καφέ, τη βρώμη και τις καραμέλες λαιμού. Και το guilty pleasure μου είναι η Ελένη Φουρείρα!
Για παρόμοια άρθρα μου μπορείς να ακολουθήσεις το παρακάτω link: https://www.bestnews.gr/category/anthropos/apopseis/
