Στο σκοτάδι να απαντάς με φως. Στην θλίψη με γέλιο. Στην σκλαβιά με ελευθερία. Στην κακία με ευγένεια.
Να φεύγεις από άσχημες και τοξικές καταστάσεις και να χρησιμοποιείς την καλοσύνη εκεί που υπάρχει κακία. Και την σιωπή κάποιες φορές. Η σιωπή κάνει κρότο.
Να κοιτάς τον ανήφορο και μην φοβάσαι αν είναι δύσκολος για σένα. Υπάρχεις για να αγωνίζεσαι και στο τέλος να νικήσεις. Με όπλα σου την αλήθεια και την καλοσύνη.
Αν δε σου αρέσει κάτι, αν σε ενοχλεί, προσπέρασέ το. Μην ασχολείσαι με καταστάσεις που σε βλάπτουν, με συζητήσεις που δεν βγάζουν νόημα, με τοξικούς ανθρώπους. Αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο από το να ανταποδώσεις την κακία, γιατί είναι ανώτερο και λίγοι το μπορούν. Το εύκολο είναι να προσαρμοστείς στην τοξική κατάσταση και να γίνεις κι εσύ ένα με αυτό, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο.
Υπάρχουν όμως αυτοί οι λίγοι, αυτοί οι άνθρωποι που δε θα απαντήσουν ποτέ. Που θα αφήσουν ακόμα μια προσβολή, μια κακία να πέσει κάτω, ή απλώς θα απαντήσουν ευγενικά και ήρεμα. Και κυρίως… να θυμάστε… θα απαντήσουν χαμηλόφωνα!
Και την επόμενη φορά πάλι έτσι θα αντιδράσουν. Σπάνιο είδος αυτοί οι άνθρωποι. Μην κάνεις το λάθος και τους περάσεις για χαζούς. Τη νοημοσύνη σου ταπεινώνεις.
Έξυπνοι είναι. Γιατί δεν επιτρέπουν να μολυνθεί η ψυχή τους. Να χαλάσει η γαλήνη τους. Η ευγένειά τους μπορεί να σε τσακίσει.
Έχουνε τέτοια δύναμη ψυχής που την κάθε κακία την μετατρέπουν σε καλοσύνη. Και την καλοσύνη τους την κάνουνε ασπίδα.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που όταν τους ρωτάς «τι θέλεις να γίνουν τα παιδιά σου;» σου απαντάνε με βεβαιότητα «καλοί άνθρωποι.»
Ας γίνουν λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι παράδειγμα μήπως και αλλάξει προς το καλύτερο αυτός ο κόσμος…
Πέρασα πολλά για να καταλάβω πως η ευτυχία ασκεί και ασκείται από εσένα τον ίδιο. Στο σκοτάδι να απαντάς με φως. Στην θλίψη με γέλιο. Στην σκλαβιά με ελευθερία. Στην κακία με ευγένεια.
