Η ιστορία της Suzanne Summerlin αποτυπώνει με δραματικό τρόπο πόσο εύκολα μια επιπλοκή μετά τον τοκετό μπορεί να εξελιχθεί σε μακροχρόνιο πρόβλημα υγείας, το οποίο, μάλιστα, συχνά παραγνωρίζεται τόσο από το ιατρικό προσωπικό όσο και από την ίδια την ασθενή. Το γεγονός ότι τα πρώτα συμπτώματα αποδόθηκαν σε “κανονικά” περιστατικά —όπως ένα κοινό κρυολόγημα ή η ψυχολογική φθορά του διαζυγίου— καθυστέρησε τη διάγνωση του πραγματικού προβλήματος.
Η ταλαιπωρία που βίωνε για χρόνια δεν ήταν τυχαία: τελικά, ύστερα από επίμονες εξετάσεις και αλλαγή γιατρών, διαγνώστηκε με χρόνια φλεγμονώδη πάθηση που σχετιζόταν με το αρχικό περιστατικό χοριοαμνιονίτιδας. Το σώμα της, πιθανότατα λόγω λανθάνουσας μόλυνσης ή ανοσολογικής αντίδρασης μετά την επέμβαση, δεν επανήλθε ποτέ πλήρως.
Αυτό που κάνει την περίπτωσή της ιδιαίτερα σημαντική είναι το πόσο εύκολα η φωνή της, ως γυναίκα που μόλις είχε γεννήσει, αγνοήθηκε – κάτι που, δυστυχώς, δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Όπως έχει επισημανθεί από πολλές έρευνες και μαρτυρίες, οι γυναίκες συχνά χρειάζεται να επιμείνουν πολύ για να ακουστούν όταν αναφέρουν πόνο ή δυσφορία, ειδικά μετά τον τοκετό.
Αν σε ενδιαφέρει, μπορώ να σου πω περισσότερα για το πώς τέτοιες επιπλοκές συνδέονται με άλλες χρόνιες παθήσεις ή πώς μπορεί να ενισχυθεί η φωνή των γυναικών στον τομέα της υγείας.
Τα επόμενα χρόνια η Summerlin υπέφερε από μια μόνιμη αδιαθεσία, την οποία ωστόσο απέδωσε στο γεγονός ότι περνούσε διαδικασία διαζυγίου, αλλά και στις απανωτές ιώσεις που άρχισε να φέρνει η κόρη της από τον παιδικό σταθμό.
Έναν χρόνο μετά τον τοκετό παρουσίασε επίσης σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου, προβλήματα διάρροιας και δυσκοιλιότητας, ενώ στο παρελθόν δεν είχε ποτέ διαταραχές στο γαστρεντερικό σύστημα. Επίσης, άρχισε να έχει τακτικές ουρολοιμώξεις και κολπικές μολύνσεις από μύκητες.
Ένα πρωί, τον Σεπτέμβριο του 2023, ξύπνησε με έντονο πόνο χαμηλά στην κοιλιά, αίσθημα πίεσης και πρησμένο στομάχι. Οι γιατροί υποψιάστηκαν φλεγμονώδη νόσο της πυέλου, που συνδέεται με σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, αλλά τα τεστ βγήκαν αρνητικά.
Η μόνη λύση, σύμφωνα με τους γιατρούς, ήταν να προχωρήσουν σε μια ακόμα διερευνητική επέμβαση. «Αυτό που ανακαλύψαμε ήταν τελείως διαφορετικό από ό,τι υποψιαζόμασταν» λέει η γυναικολόγος που έχει σήμερα, Ariel Cohen: Οι χειρουργοί, σύμφωνα με ένα νέο άρθρο στη Washington Post, έμειναν «με το στόμα ανοιχτό» όταν είδαν ότι ένα τμήμα της σκωληκοειδούς απόφυσης, που θα έπρεπε να έχει αφαιρεθεί εξ ολοκλήρου από το 2014, είχε παραμείνει και είχε προσκολληθεί στη δεξιά ωοθήκη της, απελευθερώνοντας τα περιεχόμενά της, ανάμεσα σε αυτά και περιττώματα, στις σάλπιγγές της.
