Ο Νόβακ Τζόκοβιτς μεγάλωνε στη Σερβία την εποχή των βομβαρδισμών του Βελιγραδίου.
Όπως έχει διηγηθεί ο ίδιος όταν οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ ισοπέδωσαν το Βελιγράδι, η οικογένειά του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι της, και να κρυφτεί σ’ ένα καταφύγιο για να διαφυλάξει τη ζωή της. Έμειναν στο καταφύγιο, μαζί με άλλες 20 οικογένειες, επί 78 ημέρες, αντιμετωπίζοντας μεγάλες στερήσεις και δυσκολίες.
Μέσα σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες εκείνος βρήκε διέξοδο και χαρά στις προπονήσεις του με την Γελένα Γένσιτς, «παίζοντας κρυφτούλι» με τους βομβαρδισμούς, καθώς συναντιόταν συνήθως σε μέρη που μόλις είχαν επιτεθεί οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ, υποθέτοντας ότι δεν θα ξαναεπιτεθούν εκεί που είχαν ήδη χτυπήσει. Το εμπόδιο του πολέμου και της επικρατούσας κατάστασης μετατράπηκε, έτσι, σε ένα μάθημα ζωής.
Ο Τζόκοβιτς έπαιζε τένις χωρίς να έχει φιλέ ή σε ερείπια ή όπως η φίλη του Σέρβα τενίστρια Άννα Ιβάνοβιτς προπονείτο σε μία άδεια εγκαταλελειμμένη πισίνα. Άλλοτε πήγαιναν για προπόνηση στον χώρο που βρισκόταν δίπλα σε μια στρατιωτική βάση, που όμως δεν ήταν ασφαλής, καθώς οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ συνήθιζαν να επιτίθενται εκεί που υπήρχαν στρατιωτικές βάσεις. Ο ίδιος δεν κάμφθηκε από την ανέχεια της οικογένειας, την έλλειψη ηλεκτρισμού, τις γκρεμισμένες γέφυρες και την αίσθηση του θανάτου που υπήρχε παντού στην πόλη. Θυμάται πάντα το τραγούδι των γενεθλίων του στα δώδεκα, που ήταν το σφύριγμα των αεροπλάνων που τους βομβάρδιζαν. Αλλά παρέμεινε πιστός στην ιδέα ότι εμμένοντας στον στόχο του θα ερχόταν η ηθική και πνευματική δικαίωση που επιζητούσε.
Στα 12 χρόνια του πλέον ο Τζόκοβιτς είχε γίνει τόσο δυνατός, τόσο καλός και τόσο γρήγορος που η Γένσιτς δυσκολευόταν να του βρει αντιπάλους, ακόμη και παιδιά που ήταν 16 ή 17 χρονών. Όλοι απέναντι στον Τζόκοβιτς άντεχαν ένα σετ και μετά εγκατέλειπαν λέγοντας ότι είναι πολύ καλός για να συνεχίσουν και έτσι οι δικοί του τον έστειλαν σε μια ακαδημία στο Μόναχο.
Τον πήγε ο θείος του Γκόραν, που τον άφησε εσώκλειστο και έφυγε για να γυρίσει πίσω, με τον Τζόκοβιτς να ξεσπάει σε κλάματα το πρώτο βράδυ μακριά από τους δικούς του. Έκλαιγε συνέχεια τις πρώτες ημέρες, μέχρι ο νέος του προπονητής Νίκι Πίλιτς να αντιληφθεί ότι ο μικρός χρειαζόταν ένα χάδι για να νιώσει ότι κάποιος είναι εκεί γι΄αυτόν. Στις προπονήσεις είναι θηρίο και τα δίνει όλα χωρίς να υπολογίζει την κούραση ή τις επίπονες ασκήσεις τις οποίες εκτελεί αδιαμαρτύρητα, ενώ μέσα σε δύο χρόνια αναδεικνύεται ως ο καλύτερος έφηβος παίχτης στην Ευρώπη.
Το 2002 στα δεκαπέντε του χρόνια κερδίζει ένα τουρνουά στη Σερβία και βλέπει για πρώτη φορά το όνομά του στο Νο 767 της παγκόσμιας κατάταξης. Έχει αρχίσει η πορεία προς την κορυφή. Το 2004 ο Νόβακ Τζόκοβιτς βρίσκεται στο Νο 186 ενώ μετά παίζει για πρώτη φορά στο Roland Garros όπου φτάνει μέχρι τα προημιτελικά. Έχει ήδη αρνηθεί την αγγλική υπηκοότητα που θα του απέφερε χρήματα από χορηγούς αφού η Σερβία είναι όχι μόνο πατρίδα του αλλά ένα κομμάτι τη καρδιάς του.
Στο τέλος του 2006 ο Τζόκοβιτς σκαρφαλώνει στο Νο 16 της παγκόσμιας κατάταξης και όταν ο πατέρας του τον συγχαίρει του λέει να μην το κάνει ξανά μέχρι να γίνει το Νο 1.
Κοντά του έχει πάντα την Γελένα Ρίστιτς, τον μαθητικό του έρωτα-γνωρίστηκαν στα γυμνασιακά τους χρόνια-που άντεξε στο πέρασμα του χρόνου και στην απόσταση που τους χώριζε. Του χάρισε ένα γιο και μια κόρη και ήταν εκεί φυσικά την Κυριακή του μεγάλου τελικού στο Roland Garros, όπου ο Τζόκοβιτς αντιμετώπισε τον Στέφανο Τσιτσιπά.
Ο Σέρβος τενίστας γιορτάζει την δέκατη επέτειο από την ημέρα που ανέβηκε στο Νο1 του παγκόσμιου τένις, εκεί όπου παραμένει ακόμη!
«Είμαι πρώτα Χριστιανός Ορθόδοξος και μετά αθλητής»
Ο σπουδαίος τενίστας δεν χάνει ευκαιρία να δηλώνει την αγάπη του για την Ορθοδοξία. Κάθε φορά προτού μπει στο κορτ ο Σέρβος σταρ, προσεύχεται και κάνει τον σταυρό του. Όπως άλλωστε τονίζει: «Η πίστη μου στον Χριστό είναι πάνω από τους 70 τίτλους που έχω κερδίσει από την αρχή της καριέρας μου».
«Ο σημαντικότερος τίτλος της ζωής μου, είναι αυτός που έλαβα τον Απρίλιο του 2011. Πήρα το Παράσημο του Τάγματος του Αγίου Σάββα, ιδρυτή της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας από τον Πατριάρχη της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Ειρηναίο».
Το παράσημο αυτό αποτελεί την υψηλότερη διάκριση στην Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Του αποδόθηκε για τη σημαντική συμβολή του, στην ανακαίνιση εκκλησιών στην πατρίδα του, τη Σερβία.
Το φιλανθρωπικό έργο του
Το φιλανθρωπικό έργο του διάσημου τενίστα είναι αξιοσημείωτο. Χρηματοδοτεί ένα δωρεάν εστιατόριο για άστεγους και άπορους. Δημιούργησε το Ίδρυμα NovakDjokovic, το οποίο διευθύνει η σύζυγός του και μητέρα των 2 παιδιών τους και το οποίο στο επίκεντρο του έχει τα παιδιά.
«Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να αλλάξεις την κοινωνία ή τον κόσμο ή να σώσεις τον πλανήτη από το να βοηθήσεις τα παιδιά» έχει δηλώσει χαρακτηριστικά στο NBC ο νο1 στην παγκόσμια κατάταξη στο τένις.
Την ίδια άποψη συμμερίζεται και η σύζυγός του, Γιελένα, η οποία ως διευθύνων σύμβουλος του ιδρύματος δηλώνει ότι η βοήθεια στα παιδιά σε πολύ μικρή ηλικία μπορεί να τα προστατεύσει αποτελεσματικά από θέματα όπως τα ναρκωτικά ή η κακοποίηση. «Μέχρι τα έξι σου χρόνια μαθαίνεις να ζεις με τους άλλους, αποκτάς τις αξίες σου. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι αν επενδύσουμε σε αυτή την ηλικιακή ομάδα θα μπορέσουμε να σταματήσουμε κάθε κακό που συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο» δήλωσε, επίσης, στο CNBC η σύζυγος του Τζόκοβιτς.
Το 2015, το ίδρυμά του σε συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα κατήρτισε πρόγραμμα πρόσβασης των νεαρών Σέρβων στην εκπαίδευση και την ιατροφαρμακευτική φροντίδα. Χαιρετίζοντας τη γενναιοδωρία του, η UNICEF τον έχρισε πρέσβη καλής θέλησης στη Σερβία τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς.
Μεταξύ των υπολοίπων δράσεων του ιδρύματος ξεχωρίζει η δωρεά 102.000 για την κατασκευή σχολείου στην περιοχή του Trstenik ενώ συνολικά το Ίδρυμα Τζόκοβιτς έχει ανακατασκευάσει και κατασκευάσει 45 νηπιαγωγεία, βοηθώντας περισσότερα από 22.000 παιδιά στη Σερβία, ενώ έχει απασχολήσει και 1.600 εκπαιδευτικούς.
Ξεχωριστή αναφορά οφείλει να γίνει στην περσινή δωρεά 1.000.000 ευρώ προς την χώρα του ώστε να καταφέρει να εξοπλιστεί στη μάχη που έδινε με τον φονικό ιο. Δράσεις που εξηγούν γιατί ο Τζόκοβιτς αντιμετωπίζεται ως εθνικός ήρωας στη χώρα του.
Το επόμενο βήμα του Τζόκοβιτς ήταν να στηρίξει το ανθρωπιστικό έργο της εκκλησίας της Σερβίας προκειμένου να γίνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να στηριχθούν όσοι το έχουν ανάγκη σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Συγκεκριμένα ο Νόβακ Τζόκοβιτς έχει προσφέρει 5,5 εκατομμύρια δολάρια για τη στήριξη του δημόσιου συστήματος της υγείας της Σερβίας, την οικονομική στήριξη ατόμων που αντιμετωπίζουν δυσχέρεια αλλά και σε φιλανθρωπικά ιδρύματα που διατηρεί η εκκλησία της Σερβίας.
Η λίστα δεν σταματά, μάλιστα, εκεί καθώς ο «Νόλε» έχει πρωταγωνιστήσει και σε πρωτοβουλίες για την στήριξη λιγότερο γνωστών αθλητών του τένις προχωρώντας ως πρόεδρος του ATP Player Council στη δημιουργία του Player Relief Fund, μιας οργάνωσης η οποία σε πρώτη φάση συγκέντρωσε περισσότερα από 6 εκατομμύρια δολάρια για τους παίχτες του τένις που βρίσκονται στα κατώτερα επίπεδα της παγκόσμιας κατάταξης ώστε να αντισταθμιστούν οι απώλειες στα εισοδήματά τους μετά την ακύρωση αρκετών τουρνουά λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.
Επίσης
