Στον Καραβόμυλο, σε ένα από τα πιο γραφικά χωριά της Κεφαλονιάς, θα βρεις το Casa Museo το μουσείο που αναπαριστά σε μικρότερη κλίμακα μια ρεζιντέτσα δηλαδή την κατοικία των νόμπιλι/ευγενών στην ύπαιθρο και φιλοξενεί αντικείμενα και έπιπλα των προγονικών οικογενειών Στεφανάτου-Μορδόκου, Καβαλιεράτου και Τόκκα.
Σε μια εποχή που τα πάντα αλλάζουν γρήγορα και οι πληροφορίες διακινούνται ταχύτατα, χωρίς έλεγχο αυθεντικότητας, οι πόλεις έχουν αρχίσει να ψάχνουν τρόπο οριοθέτησης και επαναπροσδιορισμού της ταυτότητάς τους με σκοπό να μην αφήσουν πολύτιμες πληροφορίες να χαθούν αμετάκλητα στο πέρασμα του χρόνου.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η δημιουργία μουσείων πόλης βρίσκει πρόσφορο έδαφος τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα καθώς οι σύγχρονες τάσεις ταυτίζονται με την ενίσχυση του πολιτισμού, πεδίο, όπου τα μουσεία οφείλουν να αποτελέσουν βασική συνιστώσα.
Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ενδιαφέρον να μελετηθεί τόσο η ιδιωτική πρωτοβουλία στην ίδρυση και λειτουργία μουσείων πόλεων όσο και η δυναμικότητα της συμμετοχής των πολιτών σε αυτά. Εξάλλου, σύμφωνα με τις βασικές μουσειολογικές θεωρίες, εάν ένα μουσείο δεν κατορθώσει να αγκαλιάσει και να αγκαλιαστεί από τους πολίτες, εάν δεν έχει βαθιές ρίζες στην τοπική ιστορία ή δεν ανοίξει γόνιμο διάλογο με αυτήν, δύσκολα θα μπορέσει να πετύχει τον σκοπό του και ούτε ίσως, ακόμα, να μπορέσει να επιβιώσει.
Με αυτό το σκεπτικό πρέπει να μελετηθεί εν προκειμένω η περίπτωση του « casa-Museo/οίκος-Μουσείο» στον Καραβόμυλο Κεφαλονιάς.
Το καλοκαίρι του 2009 ιδρύθηκε ο μη κερδοσκοπικός φορέας «Διαπολιτισμικό Κέντρο Ιονίου» με έδρα τον Καραβόμυλο Κεφαλονιάς, ο οποίος έδωσε προτεραιότητα, λόγω των καταστρεπτικών σεισμών του 1953, στην κατασκευή ενός μουσειακού χώρου.
Το μουσείο επέλεξε το ίδιο το όνομά του. Δεν πρόκειται για μία ιστορική οικία που μετατρέπεται σε μουσείο -αν και περιέχει αντικείμενα ιστορικών προσώπων- αλλά ούτε για ένα λαογραφικό μουσείο.
Πρόκειται για ένα νέο κτήριο, μετά τους σεισμούς τους 1953 που είναι στον παλιό ρυθμό διαμορφωμένο εξωτερικά και εσωτερικά, μέσα σε ένα καταπράσινο κήπο που φιλοξενεί αντικείμενα και έπιπλα τουλάχιστον 2,5 αιώνων ιστορίας, θέλοντας να αποδώσει τιμή σε όλους εκείνους τους προγόνους μας που έκαναν γνωστή την Κεφαλονιά και γενικότερα τον Ιόνιο χώρο, στα πέρατα της γης.
Αποτελεί επίσης το όνειρο ζωής για την Περιστέρα και τον Τάκη Τόκκα.
Ο επισκέπτης από το εξωτερικό πορτόνι μπαίνει στην κούρτη (αυλή) που είναι στρωμένη με κεφαλονίτικο πωρόλιθο. Η μπασιά(είσοδος) στο μουσείο γίνεται από την λότζα και στη συνέχεια είναι το επόμενο δωμάτιο το τινέλλο (τραπεζαρία) όπου υπάρχουν αντικείμενα και έπιπλα από το δεύτερο μισό του 18ου,, ,τον 19ο έως και τις αρχές του 20ου αιώνα που συνθέτουν την επιβλητική ατμόσφαιρα του δωματίου. Ο κοριντόρος(διάδρομος) ενώνει τους χώρους του σπιτιού και είναι διακοσμημένος με ανάλαφρα έπιπλα του 19ου αιώνα. Στη σάλα, αυθεντικά έπιπλα και αντικείμενα του 18ου, 19ουκαι του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, δημιουργούν την εκλεπτυσμένη ατμόσφαιρα ενός παλιού αρχοντικού. Στην κάμαρα (υπνοδωμάτιο)τα έπιπλα και αντικείμενα από τον 18ο αι τον 19ο αιώνα αποδίδουν την ζεστή και γαλήνια ατμόσφαιρα αυτού του δωματίου.
Για περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες του Casa Museo επισκεφτείτε το kefaloniapress.gr
