Η συνήθεια του να μασάει κανείς σκέτα παγάκια, μπορεί να εμφανίζεται για διάφορους λόγους, όπως η ανακούφιση από φλεγμονές στο στόμα, η αντιμετώπιση της ξηροστομίας, ή ακόμη και ως μηχανισμός αντιμετώπισης του στρες.
Πολλοί δε, προβαίνουν στη διαδικασία της μάσησης πάγου και αυθόρμητα.
Ωστόσο, η πρακτική αυτή θεωρείται ιδιαίτερα επιζήμια για τα δόντια και οι ειδικοί συνιστούν την αποφυγή της.
Η Washington Post επανέφερε το ζήτημα με ένα νέο δημοσίευμα. «Το μάσημα του πάγου ανήκει σε μια κατηγορία συνηθειών που είναι γνωστές ως παραλειτουργικές δραστηριότητες του στόματος, οι οποίες περιλαμβάνουν το τρίξιμο των δοντιών, το πιπίλισμα του αντίχειρα, το δάγκωμα των χειλιών και άλλες επαναλαμβανόμενες ενέργειες του στόματος. Είναι εξαιρετικά συχνές, καθώς έως και το 90% του πληθυσμού παρουσιάζει τέτοιες συμπεριφορές, κυρίως λόγω στρες, άγχους και άλλων συναισθηματικών παραγόντων» γράφει το post.
Το μάσημα του πάγου, μπορεί να προκαλέσει μέχρι και μόνιμη βλάβη στα δόντια και τα ούλα, καταπονώντας τους συνδέσμους που συνδέουν το δόντι με το οστό γύρω του, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει αιμορραγία, υποχώρηση και απώλεια οστού, δήλωσε ο Alec Eidelman, λέκτορας πολιτικής για τη στοματική υγεία και επιδημιολογία στην Οδοντιατρική Σχολή του Χάρβαρντ.
Η μάσηση πάγου μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στα δόντια, όπως σπασίματα ή φθορές στο σμάλτο, ενώ οι υπάρχουσες αποκαταστάσεις, όπως σφραγίσματα ή στεφάνες, κινδυνεύουν επίσης λόγω των αλλαγών θερμοκρασίας.
Ταυτόχρονα, η ψυχρή θερμοκρασία του πάγου μπορεί να αυξήσει την ευαισθησία στα δόντια, κάνοντάς τα πιο ευάλωτα σε θερμικά ερεθίσματα. Το σμάλτο των δοντιών αποτελείται από μικροσκοπικούς κρυστάλλους, οι οποίοι είναι ευαίσθητοι στις δυνάμεις που ασκούνται όταν μασάμε πάγο. Η ζημιά μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα δαπανηρή, αφού είναι πιθανό να χρειαστούν αποκαταστάσεις, όπως σφραγίσματα ή ακόμη και εμφυτεύματα, σε πιο σοβαρές περιπτώσεις.
