«Σε όλη μου τη ζωή δεν έγραψα τίποτα με μόνο σκοπό τη διασκέδαση. Πάντα επιδίωκα να συμπεριλάβω στα κείμενά μου τις ρωγμές εκείνες που θα ήταν σε θέση να ταρακουνήσουν τις βεβαιότητες, να αμφισβητήσουν παγιωμένες απόψεις, να προκαλέσουν θυμό, να ανοίξουν λιγάκι το μυαλό του κόσμου. Όλα τα υπόλοιπα, η ομορφιά για την ομορφιά, η τέχνη για την τέχνη, δεν μ’ ενδιαφέρουν».
Ο Ντάριο Φό πέθανε σαν σήμερα το 2016 σε ηλικία 90 ετών (1926-2016). Γεννημένος στην επαρχία Βαρέζε, μεγαλωμένος στην εργατική τάξη, άκουσε τις ιστορίες τους, οι οποίες -όπως και της γιαγιάς του- ήταν για αυτόν μια πρώτη εισαγωγή στη λαϊκή τέχνη της διήγησης και αυτές οι πρώτες κοινωνικές αναπαραστάσεις θα τον συνόδευαν για την υπόλοιπη ζωή του.
Ο Ντάριο Φο ήταν ένας άνθρωπος με πολλούς τίτλους: θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός, σκηνοθέτης, και, πάνω απ’ όλα, σατιρικός. Αλλά δεν ήταν μόνο καλλιτέχνης – ήταν βαθιά πολιτικοποιημένος με σαφή τοποθέτηση, ενώ πάντα χρησιμοποιούσε τη σκηνή για να καταδείξει τη διαφθορά, την υποκρισία και τη βαρβαρότητα των ισχυρών. Το έργο του δεν περιοριζόταν στο παραδοσιακό θέατρο.
Ντάριο Φο |24.3.1926 – 13.10.2016|, Ιταλός θεατρικός συγγραφέας που βραβεύθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1997. Το έργο του και η στάση του χαρακτηρίστηκαν αιρετικά και προκλητικά – αγαπημένος της «εξεγερμένης» νεολαίας του 1968, στοχοποίησε τους κατεστημένους θεσμούς, την εξουσία αλλά και τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα, στηλιτεύοντάς τα μέσα από τη χρήση του κωμικού στοιχείου.
