Ένα vegan τσιζκέικ επτά υλικών το οποίο συναρμολογήθηκε και ψήθηκε εξ ολοκλήρου με μια μηχανή τρισδιάστατης εκτύπωσης και με τη χρήση λέιζερ, έφτιαξαν μηχανικοί στο πανεπιστήμιο Columbia και το παρουσίασαν στο περιοδικό «Science of Food».
Η τεχνολογία εκτύπωσης φαγητών υπάρχει για περισσότερα από 15 χρόνια, αλλά μέχρι σήμερα έχει περιοριστεί σε ένα μικρό αριθμό ωμών συστατικών. Για τη συγκεκριμένη δημοσίευση οι ερευνητές ξέφυγαν από αυτό τον περιορισμό τυπώνοντας ένα πιάτο επτά συστατικών, που μαγειρεύεται επί τόπου με τη χρήση λέιζερ.
Για να δείξουν τις δυνατότητες της τρισδιάστατης εκτύπωσης τροφίμων, ο Τζόναθαν Μπλάτινγκερ από το πανεπιστήμιο Columbia και οι συνεργάτες του προσπάθησαν να εκτυπώσουν διάφορα σχέδια τσιζκέικ, αποτελούμενα από επτά βασικά συστατικά: κράκερς, φυστικοβούτυρο, άλειμμα σοκολάτας, πουρέ μπανάνας, μαρμελάδα φράουλα, χυμό κερασιού και παγωτό.
Διαπίστωσαν ότι το πιο επιτυχημένο σχέδιο ακολούθησε παρόμοιες αρχές με τις αρχιτεκτονικές κτιρίων και περιελάμβανε τη χρήση κράκερ ως βασικό συστατικό για κάθε στρώμα του κέικ, ενώ το φυστικοβούτυρο και το άλειμμα σοκολάτας χρησιμοποιήθηκαν ως υποστηρικτικά στρώματα για να συγκρατούν τα πιο μαλακά συστατικά.
Οι συγγραφείς προτείνουν ότι το μαγείρεμα με λέιζερ και η τρισδιάστατη εκτύπωση τροφίμων μπορεί να επιτρέψουν στους σεφ να εντοπίζουν γεύσεις και υφές σε κλίμακα χιλιοστού για να δημιουργήσουν νέες εμπειρίες τροφίμων.
Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες, αυτές οι τεχνικές ενδέχεται να παρουσιάζουν θρεπτικές, βολικές και οικονομικές ευκαιρίες μαγειρέματος, καθώς χρησιμοποιούν στοχευμένο φως υψηλής ενέργειας για προσαρμοσμένη θέρμανση υψηλής ανάλυσης.
Επιπλέον, σημειώνουν ότι μετά την πανδημία Covid-19 δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στην ασφάλεια τροφίμων και τα τρόφιμα αυτά που παρασκευάζονται με λιγότερο ανθρώπινο χειρισμό μπορεί να μειώσουν τον κίνδυνο μετάδοσης ασθενειών.
Όπως σημειώνει ο Τζόναθαν Μπλάτινγκερ, «δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στην ασφάλεια τροφίμων, μετά την πανδημία του Covid-19, το φαγητό που προετοιμάζεται με λιγότερο ανθρώπινο χειρισμό θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο ασθενειών που συνδέονται με το φαγητό και μετάδοσης άλλων ασθενειών. Αυτό φαίνεται ως επικερδές για όλους μας».
Ωστόσο, ο καθηγητής Κρίστεν Κούπερ, από το Πανεπιστήμιο Πέις, συν-συγγραφέας της δημοσίευσης, αναφέρει ότι «έχουμε τεράστιο πρόβλημα με τη χαμηλή θρεπτική αξία των επεξεργασμένων τροφίμων. Η τρισδιάστατη εκτύπωση τροφίμων θα εξακολουθεί να αποδίδει επεξεργασμένα τρόφιμα, αλλά ίσως η επένδυση θα είναι, για μερικούς ανθρώπους, καλύτερος έλεγχος και εξατομίκευση της διατροφής.
Μπορεί επίσης να είναι χρήσιμη για να γίνει το φαγητό πιο ελκυστικό σε άτομα με διαταραχές κατάποσης, μιμούμενη τα σχήματα των πραγματικών τροφών με τα πολτοποιημένα τρόφιμα που αυτοί οι ασθενείς χρειάζονται- και είναι εκατομμύρια μόνο στις ΗΠΑ».
Επίσης, άτομα με άλλους διατροφικούς περιορισμούς θα μπορούσαν να βρουν αυτές τις εξατομικευμένες τεχνικές πολύ χρήσιμες και βολικές στον προγραμματισμό γευμάτων. Και καθώς χρησιμοποιείται στοχευμένο φως υψηλής ενέργειας για το μαγείρεμα, θα μπορούσε η διαδικασία μαγειρέματος να γίνει πιο οικονομική και βιώσιμη.
