Από τους σημαντικότερους ανθρώπους στη ζωή του παιδιού, μετά τους γονείς, είναι ο παππούς και η γιαγιά. Μια ανιδιοτελής αγάπη που κρατάει για πάντα…
Γράφει η Αθηνά Σκεπασιανού
Ο ρόλος του παππού και της γιαγιάς στην ελληνική κοινωνία
Ο παππούς και η γιαγιά, είναι δύο άνθρωποι που παίζουν καταλυτικό ρόλο στη ζωή του παιδιού. Ιδίως στην ελληνική κοινωνία, είναι ο πυρήνας, είναι εκείνοι που κρατούν, με ουσιαστικό τρόπο, ενωμένη την οικογένεια!
Πόσα εορταστικά και Κυριακάτικα τραπέζια έχουν οργανωθεί στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού. Πόσες προτροπές για βόλτα έχουν ειπωθεί από εκείνους. Δύο άνθρωποι που δεν επέλεξαν τον ρόλο αυτό, δεν προετοιμάστηκαν, απλώς τους ανακοινώθηκε και αυτόματα ένα κύμα αγάπης, περηφάνιας και στοργής ξεχύθηκε από μέσα τους!
Ενδεχομένως, να μην είναι όλοι εκδηλωτικοί και προστατευτικοί με τον ίδιο τρόπο. Μιλώντας όμως για την συντριπτική πλειοψηφία, ο παππούς και η γιαγιά, είναι η πιο όμορφη, αθώα ηλικία μας. Είναι τα παιδικά μας χρόνια, είναι τα καλοκαίρια μας, είναι οι δεύτεροι γονείς που βρίσκονται εκεί σε κάθε σημαντική στιγμή μας.
Του παιδιού μου το παιδί, δυο φορές παιδί μου
Οι παροιμίες είναι σοφές, έτσι συνήθιζε να λέει ο παππούς μου, και δεν είχε άδικο. Του παιδιού μου το παιδί δυο φορές παιδί μου, συμπλήρωνε η γιαγιά. Και το ένιωθαν, η ανησυχία τους για τα εγγόνια ίδια και απαράλλαχτη όπως τότε όταν είχαν μικρά τα παιδιά τους.
Γιατί είναι σημαντικοί στην ανατροφή των παιδιών;
Τα εγγόνια, αποτελούν προέκταση των παιδιών τους, κομμάτι των παιδιών τους, άρα και δικό τους. Συχνά, κατηγορούνται ότι τα κακομαθαίνουν και ότι είναι πιο ελαστικοί σε σχέση με τον τότε ρόλο τους, ως γονείς. Η εμπειρία της ζωής, τα σωστά και τα λάθη που έκαναν, προσπαθούν να τα αποφύγουν με τα εγγόνια τους. Επιπλέον, το γεγονός ότι δεν έχουν την αποκλειστική ευθύνη για την ανατροφή των εγγονιών τους, να τους κάνει πιο…χαλαρούς, πιο δεκτικούς, σε ορισμένα θέματα.
Αναμφίβολα, δεν θα πρέπει να παραλείψουμε το γεγονός της συμπαράστασης και της ουσιαστικής βοήθειας στο μεγάλωμα των εγγονιών τους. Στέκονται βράχοι σε κάθε δυσκολία, είναι παρόντες σε ασθένειες των μικρών προσφέροντας από τη ζεστή αγκαλιά τους μέχρι ζεστή σουπίτσα και όσο κι αν δεν θέλουν οι γονείς να τους επιβαρύνουν, επιδιώκουν να συμμετέχουν.
Με κάθε ευκαιρία εξυπηρετούν τους γονείς στη φύλαξη των παιδιών τους και δε διστάζουν να περνούν μαζί τα καλοκαίρια όπου τα σχολεία είναι κλειστά και οι γονείς, συνήθως εργάζονται. Κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να είναι ευχαριστημένα τα εγγόνια τους. Το αγαπημένο τους φαγητό, βόλτες, παραμύθια, συμβουλές και βέβαια το χαρτζιλίκι!
Είναι ευλογία να είσαι παππούς ή γιαγιά, αλλά εξίσου σημαντικό, να έχεις γνωρίσει παππού και γιαγιά!
Μόνο κέρδος μπορεί να προσφέρει η σχέση αυτή στο παιδί. Ακόμη και όταν εκείνοι φύγουν από τη ζωή, τα παιδιά μαθαίνουν τον κύκλο της ζωής και τη φυσιολογική σειρά των πραγμάτων. Η παρουσία τους στη ζωή των μικρών εγγονιών τους είναι καταλυτική για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους, καθώς μέσα από εκείνους μαθαίνουν το σεβασμό στην τρίτη ηλικία, την αξία τους, τη σοφία που επιφέρει η εμπειρία της ζωής.
Όσες φορές κι αν ακούσετε κάποια ιστορία τους, μόνο κερδισμένοι θα βγείτε. Η παρουσία σας και μόνο τους δίνει χαρά και ζωή. Τα εγγόνια είναι το κίνητρό τους για να υπάρξει το αύριο.
Θα ήθελα να κλείσω λοιπόν αυτό το άρθρο εκφράζοντάς σας πόσο τυχεροί είστε εσείς που τους γνωρίσατε! Είμαι ευγνώμων για τον παππού και τη γιαγιά μου και περήφανη που ήταν δικοί μου! Το να τους έχεις εκδηλώσει την αγάπη σου και το πόσο σημαντικοί είναι για σένα όσο είναι εν ζωή, είναι παρήγορο για εσένα τον ίδιο.
Όσοι από εσάς τους έχετε λοιπόν στη ζωή σας κάντε τους μια μεγάλη σφιχτή αγκαλιά!
Οι υπόλοιποι ας κοιτάξουμε στον ουρανό και σίγουρα κάπου ανάμεσα στα σύννεφα μας προσέχουν και μας χαμογελούν, να είστε σίγουροι.
Γράφει η Αθηνά Σκεπασιανού
